Kólnandi veðurfari spáð næstu 30-40 árin. Áhugavert viðtal við tvo íslenska veðurfræðinga...

 

 

 

Mjög áhugavert grein þar sem vitnað er í veðurfræðingana
Pál Bergþórsson og Trausta Jónsson er í nýjasta Bændablaðinu.  

Þar er fjallað um hugsanlegt kólnandi veðurfar
næstu þrjá til fjóra áratugina.

Bændablaðið 5. feb. með viðtalinu má nálgast hér. 

Viðtalið er á blaðsíðum 20 - 21.

Úrklippa með þessum tveim síðum er hér

 

 

 

 

      Spennandi verður af fylgjast með breytingum í hitastigi næstu árin.  

                  Allir helstu hitamæliferlar síðastliðin 30 ár.

 

 
Sólblettatalan fer nú lækkandi.

    Núverandi sólblettatala stefnir í að verða þú lægsta í 100 ár.
        Var sólvirknin í lok síðustu aldar sú mesta í 8000 ár?
                           Sjá grein í tímaritinu Nature.

 

 

    Samband milli lengdar sólsveiflunnar og lofthita á Norður-Írlandi.

Brátt mun væntanlega koma í ljós hvort einhver fylgni reynist þar á milli áfram. Það mun kenna okkur sitthvað um samaspil sólar og loftslags jarðar.  Sjá hér, hér, hér og hér.  Ekki er farið að kólna ennþá, en það hefur þó ekki hlýnað það sem ef er þessari öld.  

Við skulum leyfa okkur að vona að ekki kólni, en ef......

 

 

 

 

 

Ísilögð Thames árið 1677. Málverkið er eftir Abraham Hondius (1630-1695). 

Horft er niður eftir ánni í átt að gömlu Lundúnarbrúnni. Lengst til hægri handan brúarinnar er Southwark Cathedral, og þar til vinstri sést í turn St. Olave's Church.

Takið eftir ísjökunum, sem virðast um hálfur annar metri á þykkt. Hvernig stendur á þessum ósköpum?

Eitt kaldasta tímabil Litlu ísaldarinnar svokölluðu stóð yfir meðan virkni sólar var í lágmaki sem kallast Maunder minimum. Það stóð yfir um það bil frá 1645 til 1715. Þá sáust hvorki sólblettir né norðurljós og fimbulkuldi ríkt víða. Málverkið er frá þessu kuldaskeiði.

 

Hvernig var ástandið hér á landi um þetta leyti:

"Árið 1695:   

Óvanalega miklir hafísar. Ís rak um veturinn upp að Norðurlandi og lá hann fram um þing,norðanveður ráku ísinn austur fyrir og svo suður, var hann kominn fyrir Þorlákshöfn fyrir sumarmálog sunnudaginn fyrstan í sumri (14. apríl) rak hann fyrir Reykjanes og Garð og inn á fiskileitir Seltirningaog að lokum að Hvalseyjum og í Hítarós, fór hann inn á hverja vík. Hafði ís ei komið fyrir Suðurnes innan80 ára, þótti því mörgum nýstárlegt og undrum gegna um komu hans. Þá mátti ganga á ísum afAkranesi í Hólmakaupstað (Reykjavík) og var ísinn á Faxaflóa fram um vertíðarlok rúmlega, braut hannskip undan 6 mönnum fyrir Garði, en þeir gengu allir til lands". 

Þór Jakobsson: Um hafís fyrir Suðurlandi

 

 

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Bændablaðið
• The Effects of Solar Variability on Earth's Climate

Athugasemdir

[Hilmar Hafsteinsson (IP-tala skráð) 7.2.2014 kl. 15:21]

Kærar þakkir fyrir þessa áhugaverðu samantekt Á.H.B.

Nú er svo komið að fyrrverandi Veðurstofustjóri og núverandi nestor íslenskra veðurfræðinga eru farnir að ljá máls á hugsanlegri k ó l n u n á Íslandi, sem og hnattrænt, á næstu áratugum.

Þessi umpólun hjá Trausta Jónssyni er athyglisverð í ljósi fyrri framtíðarveðurspáa sem hann hefur komið að.

Ber þar fyrst að nefna "Veðurfarsbreytingar og afleiðingar þeirra" skýrslu vísindanefndar um loftslagsbreytingar sem gefin var út í október árið 2000.

Þáverandi vísindanefnd um loftslagsbreytingar skipuðu:

Sigurður Guðmundsson, læknir, formaður,

Árný Sveinbjörnsdóttir, jarðfræðingur, varaformaður,

Gísli Viggósson, verkfræðingur,

Jóhann Sigurjónsson, sjávarlíffræðingur,

Jón Ólafsson, haffræðingur,

Stefán Ólafsson, þjóðfélagsfræðingur,

Tómas Jóhannesson, jarðeðlisfræðingur, og

Trausti Jónsson, veðurfræðingur.

Niðurstaða skýrsluhöfunda er gagnmerk:

"Hlýnun hér á landi á næstu áratugum kann að verða um 0,3°C á áratug ef tekið er mið af staðsetningu Íslands og gengið út frá ákveðnum forsendum um losun gróðurhúsalofttegunda

og eðliseiginleika andrúmslofts og úthafa. Hlýnun verður meiri að vetrarlagi en að sumarlagi. Úrkoma mun að öllum líkindum aukast." (http://rafhladan.is/bitstream/handle/10802/3956/vedurfarsbreytingar_lokautg.pdf?sequence=1)

Ef þessi spá væri að ganga eftir yrði meðalhiti á Íslandi árið 2014 tæpum 0,5° hærri en árið 2000.

Segir nú ekki meir af spádómum téðrar nefndar. Næst ber það hins vegar við að út kemur skýrslan "Hnattrænar loftslagsbreytingar og áhrif þeirra á Íslandi" - skýrsla vísindanefndar um loftslagsbreytingar, útg. í júlí 2008.

Nýju vísindanefnd um loftslagsbreytingar skipa:

Halldór Björnsson, haf- og veðurfræðingur, formaður,

Árný Erla Sveinbjörnsdóttir, jarðfræðingur, varaformaður,

Anna Kristín Daníelsdóttir, líffræðingur,

Árni Snorrason, vatnafræðingur,

Bjarni D. Sigurðsson, skógfræðingur,

Gísli Viggóssón, verkfræðingur,

Jóhann Sigurjónsson, sjávarlíffræðingur,

Snorri Baldursson, líffræðingur,

Sólveig Þorvaldsdóttir, verkfræðingur,

Trausti Jónsson, veðurfræðingur.

Sem fyrr er niðurstaðan skýr:

"Niðurstöður margra loftslagslíkana benda til þess að fram undir miðja öld muni hlýna um rúmlega 0,2 gráður á áratug á Íslandi. Um miðja öldina verður heildarhlýnunin 1°C miðað við árið 2008, en óvissumörk eru ±1,1°C. Þótt óvissumörkin séu nokkur eru þó yfirgnæfandi

líkur á hlýnun. Fyrir síðari hluta aldarinnar er hlýnunin mjög háð forsendum um losun gróðurhúsalofttegunda og liggur á bilinu 1,4 til 2,4°C með líklegri óvissu á bilinu 1,0 til 1,5°C." (http://www.umhverfisraduneyti.is/media/PDF_skrar/visindanefndloftslagsbreytingar.pdf)

Nefndarmenn slá að vísu nokkra varnagla en undirliggjandi trú er sterk: "Þótt óvissumörkin séu nokkur eru þó yfirgnæfandi líkur á hlýnun" og reyndar allt að 6°C á öldinni(!)

Athugulir lesendur taka sennilega eftir því að í stað áætlaðrar 0,3°C hlýnunar á áratug í gömlu skýrslunni (2000) er komin 0,2°C meint hlýnun (2008).

Vitneskju sína sækir fyrrverandi og núverandi vísindanefnd að sjálfsögðu þráðbeint í skýrslur IPCC, smbr. "Umfang loftslagsbreytinga á öldinni var metið með því að skoða niðurstöður loftslagslíkana sem IPCC byggir á í fjórðu úttektinni, sem og niðurstöður annarra rannsóknaverkefna."

Vandamálið er bara að reynslan hefur sýnt að 99% af loftslagslíkönum IPCC standast alls ekki! Staðan er því sú, í byrjun árs 2014, að spár eldri vísindanefndar (2000) og núverandi (2008) hafa ekki gengið eftir. Árið 2013 er kaldasta árið á Íslandi á þessari öld - og títtnefndur Trausti Jónsson er eiginlega, næstum því - eða þannig sko - kominn á þá skoðun að líklegast sé að kólna. Það sé að vísu ekki víst að færri sólblettir séu vísun á kaldari tíma og við verðum að bíða frekari gagna, en - það sé "óráð að treysta á áframhaldandi hlýnun"(sic)

Þau eru mörg óráðin :)

[Ágúst H Bjarnason, 7.2.2014 kl. 15:59]

Hilmar.

Nú veit enginn hvernig framhaldið verður, og ég treysti mér ekki með neinu móti að hafa ákveðna skoðun á þvi.  

Ég er nokkuð viss um að þeir sem hafa skipað þessar vísindanefndir eru hið mætasta fólk og að það starfi samkvæmt sinni bestu sannfæringu. Ég kannast við suma og veit að svo er. Í svona stórum nefndum eru sjaldnast allir sammála og er niðurstaðan oft einhver málamiðlun. Við getum því alls ekki vitað hvort einstakir nefnarmenn séu sammála  að öllu leyti.

Við verðum bara að vera þolinmóð og fylgjast með hver framvindan verður.   Það borgar sig ekki að fullyrða neitt.

Það er þó væntanlega í lagi að benda á að um geti verið að ræða þrenns konar fyrirbæri sem veldur breytingum á hitafari undanfarina áratugi og árhundruð:

1. Ytri sveiflur sem væru þá helst breytingar í sólinni.
   
   
2. Innri sveiflur svo sem breytingar í hafstraumum, vindafari og breytingar í hafís/endurskini eins og Páll Bergþórsson hefur bent á.
   
   
3. Stígandi sem stafar af sífellt meiri losun á koltvísýringi. 

Þetta er semsagt flókið samspil náttúrulegra fyrirbæra og áhrifa losunar manna á koltvísýringi. Hve mikið hver þessara þriggja þátta vegur er ómögulegt að segja.  Við getum þess vegna til einföldunar og bráðabirgða sagt að hver þáttur valdi svo sem þriðjungi af heildar hitabreytingunni, en auðvitað er það bara órökstudd ágiskun þar til við vitum betur...  Smám saman lærum við meira um þessi flóknu mál.

Það er þó þannig að þessi snögga minnkun í virkni sólar hefur komið mörgum á óvart og eru menn hræddir um að afleiðingin geti orðið kólnun. Það væri mjög slæmt fyrir okkur Íslendinga. Það vita þeir sem muna kalárin og hafísárin svonefndu, og uppskeru- og aflabrestinn sem kólnuninni fylgdi.

[Emil Hannes Valgeirsson, 7.2.2014 kl. 17:35]

Það má kannski taka það fram að forsendur þeirra Trausta og Páls fyrir kólnun snúast um áratugasveiflur á Norðurhveli og ekki síst hér við land. Það hefur hlýnað um ca. heila gráðu á Íslandi á síðustu tveimur áratugum sem gerir 0,5°C á áratug. Svo mikil hlýnun getur ekki staðið til lengdar enda ekki forsendur fyrir henni. Vegna innri breytileika ætti því að draga mjög úr hlýnun næstu áratugi, hiti að standa í stað eða jafnvel kólna tímabundið þar til næsta met-uppsveifla tekur við eftir einhverja áratugi. Enginn veit þó hvernig þetta verður eins kemur fram hjá Trausta sem mér sýnist aðallega vera að benda á óvissuna og að við eigum ekki að treysta um of á hlýnun síðustu ára.

[Sigurbjörn Ólafsson (IP-tala skráð) 8.2.2014 kl. 04:29]

Ég krossa bara puttana og vona að við séum ekki að fara yfir hápunkt á Bond-sveiflu ,  því þá erum við ekki að sjá framan í einhverja einn tvo létt kólnandi áratugi heldur 5 til 7 aldir kólnun sem ómögulegt er að segja hvað verður mikil . En nóg um það hvað svo sem er á ferðinni, þá held ég að ég láti það það a.m.k alveg eiga sig að kaupa hlut í skipafélagi sem ætlar að gera út á siglingar/flutninga um norðvesturleiðina til og frá Asíu til Vesturlanda o.s.frv.    
  

[Brynjólfur Þorvarðsson, 8.2.2014 kl. 11:02]

Sæll Ágúst

Mér sýnist greinin í Bændablaðinu reyna að leggja þessum tveimur ágætu vísindamönnum orð í munn. Trausti gerir mjög lítið úr áhrifum sólar og Páll einnig, hann telur að muni kólna af allt öðrum ástæðum. En greinarhöfundi virðist mikið í mun að tengja þá við erlenda æsingamenn. Báðir "okkar" menn virðast telja að sólblettalægð muni hafa hverfandi áhrif.

Það sem Trausti segir er hins vegar alveg hárrétt: Hinar náttúrulegu áratugasveiflur eru stærri en undirliggjandi hægfara breytingar á hverjum tíma. Ef Ísland hlýnar um 1 gráðu á einni öld (sem ég held að sé nærri sanni en 1 gráða á síðustu tveimur áratugum, eins og Emil segir) þá er meðalhækkun á áratug um 0,1 gráða. Áratugasveiflan getur hins vegar bætt í eða tekið frá meira en 0,1 gráðu.

Það er því jafn vitlaust að spá fyrir um hlýnun næstu einn til tvo áratugina eins og það er vitlaust að ræða hnatthlýnun á grundvelli síðustu eins til tveggja áratuga.

[Ágúst H Bjarnason, 8.2.2014 kl. 13:48]

Sólin er að sjálfsögðu aðeins einn þáttur af mörgum eins og ég minntist á í athugasemd #2.

Sé aðeins horft til sólar, þá er málið heldur ekki einfalt.   Margir líta svo á að verið sé að segja að sólblettirnir hafi áhrif á veðurfar jarðar. Það er vissulega ekki svo. Annað mál er að sólblettirnir eru mælikvarði á vikni sólar sem flokkast sem breytistjarna, eða variable star.  Það er margt annað sem breytist. Bara yfir eina 11 ára sólsveiflu breytist útfjóliblái þáttur sólarljóssins tífalt, meðan heildrútgeislun breytist aðeins um því sem næst 0,1%. Það er einnig breyting í rafhlöðnu agnastreymi sólvindsins sem lendir á efstu lögum lofthjúpsins. Það er breyting í segulsviði sólvindsins sem tengist segulsviði jarðar, og það er breyting í geimgeislum sem mótast að breytilegum sólvindinum.  Ýmislegt fleira mætti telja til.

Þetta má lesa í 70 blaðsíðnaskýrslu sem er viðhengi við þennan pistil.

The Effects of Solar Variability on Earth's Climate

Í þessari skýslu sé hve flókið þetta mál er og hve varasamt er að hafna því að breyting í virkni sólar, okkar eina hitagjafa, geti haft áhrif á veðurfar jarðar. Ef menn þekkja eingöngu til sólblettanna, þá er ef til vill slík afstaða skiljanleg.

Sem sagt, bara þessi þáttur um áhrif sólar er flókinn og krefst þess að hann sé skoðaður á þverfaglegan hátt eins og gert er í skýrlunni.

[Ágúst H Bjarnason, 8.2.2014 kl. 14:02]

Hvað segir NASA um þessa skýrslu?   Um það má lesa hér á vefsíðu þeirra:

http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2013/08jan_sunclimate/

Ég ætla að reyna að afrita innihaldið hingað, og breyti lit á nokkrum stöðum til að auðveldara sé að lesa textann af skjá. Betra er þó að fara á vefsíðu NASA, og enn betra að lesa skýrsluna:

--- --- ---

Solar Variability and Terrestrial Climate

Jan. 8, 2013:  In the galactic scheme of things, the Sun is a remarkably constant star.  While some stars exhibit dramatic pulsations, wildly yo-yoing in size and brightness, and sometimes even exploding, the luminosity of our own sun varies a measly 0.1% over the course of the 11-year solar cycle. 

There is, however, a dawning realization among researchers that even these apparently tiny variations can have a significant effect on terrestrial climate. A new report issued by the National Research Council (NRC), "The Effects of Solar Variability on Earth's Climate," lays out some of the surprisingly complex ways that solar activity can make itself felt on our planet.

These six extreme UV images of the sun, taken by NASA's Solar Dynamics Observatory, track the rising level of solar activity as the sun ascends toward the peak of the latest 11-year sunspot cycle. More

Understanding the sun-climate connection requires a breadth of expertise in fields such as plasma physics, solar activity, atmospheric chemistry and fluid dynamics, energetic particle physics, and even terrestrial history. No single researcher has the full range of knowledge required to solve the problem.  To make progress, the NRC had to assemble dozens of experts from many fields at a single workshop.  The report summarizes their combined efforts to frame the problem in a truly multi-disciplinary context.

One of the participants, Greg Kopp of the Laboratory for Atmospheric and Space Physics at the University of Colorado, pointed out that while the variations in luminosity over the 11-year solar cycle amount to only a tenth of a percent of the sun's total output, such a small fraction is still important.  "Even typical short term variations of 0.1% in incident irradiance exceed all other energy sources (such as natural radioactivity in Earth's core) combined," he says.

Of particular importance is the sun's extreme ultraviolet (EUV) radiation, which peaks during the years around solar maximum.  Within the relatively narrow band of EUV wavelengths, the sun’s output varies not by a minuscule 0.1%, but by whopping factors of 10 or more.  This can strongly affect the chemistry and thermal structure of the upper atmosphere.

Space-borne measurements of the total solar irradiance (TSI) show ~0.1 percent variations with solar activity on 11-year and shorter timescales. These data have been corrected for calibration offsets between the various instruments used to measure TSI. SOURCE: Courtesy of Greg Kopp, University of Colorado.

Several researchers discussed how changes in the upper atmosphere can trickle down to Earth's surface.  There are many "top-down" pathways for the sun's influence.  For instance, Charles Jackman of the Goddard Space Flight Center described how nitrogen oxides (NOx) created by solar energetic particles and cosmic rays in the stratosphere could reduce ozone levels by a few percent.  Because ozone absorbs UV radiation, less ozone means that more UV rays from the sun would reach Earth's surface.

Isaac Held of NOAA took this one step further.  He described how loss of ozone in the stratosphere could alter the dynamics of the atmosphere below it.  "The cooling of the polar stratosphere associated with loss of ozone increases the horizontal temperature gradient near the tropopause,” he explains. “This alters the flux of angular momentum by mid-latitude eddies.  [Angular momentum is important because] the angular momentum budget of the troposphere controls the surface westerlies."  In other words, solar activity felt in the upper atmosphere can, through a complicated series of influences, push surface storm tracks off course.

How incoming galactic cosmic rays and solar protons penetrate the atmosphere. SOURCE: C. Jackman, NASA Goddard Space Flight Center, “The Impact of Energetic Particle Precipitation on the Atmosphere,” presentation to the Workshop on the Effects of Solar Variability on Earth’s Climate, September 9, 2011.

Many of the mechanisms proposed at the workshop had a Rube Goldberg-like quality. They relied on multi-step interactions between multiple layers of atmosphere and ocean, some relying on chemistry to get their work done, others leaning on thermodynamics or fluid physics.  But just because something is complicated doesn't mean it's not real.

Indeed, Gerald Meehl of the National Center for Atmospheric Research (NCAR) presented persuasive evidence that solar variability is leaving an imprint on climate, especially in the Pacific. According to the report, when researchers look at sea surface temperature data during sunspot peak years, the tropical Pacific shows a pronounced La Nina-like pattern, with a cooling of almost 1^o C in the equatorial eastern Pacific. In addition, "there are signs of enhanced precipitation in the Pacific ITCZ (Inter-Tropical Convergence Zone ) and SPCZ (South Pacific Convergence Zone) as well as above-normal sea-level pressure in the mid-latitude North and South Pacific," correlated with peaks in the sunspot cycle.

The solar cycle signals are so strong in the Pacific, that Meehl and colleagues have begun to wonder if something in the Pacific climate system is acting to amplify them. "One of the mysteries regarding Earth's climate system ... is how the relatively small fluctuations of the 11-year solar cycle can produce the magnitude of the observed climate signals in the tropical Pacific."  Using supercomputer models of climate, they show that not only "top-down" but also "bottom-up" mechanisms involving atmosphere-ocean interactions are required to amplify solar forcing at the surface of the Pacific.

Composite averages for December-January-February for peak solar years. SOURCE: G.A. Meehl, J.M. Arblaster, K. Matthes, F. Sassi, and H. van Loon, Amplifying the Pacific climate system response to a small 11 year solar cycle forcing, Science 325:1114-1118, 2009; reprinted with permission from AAAS.

In recent years, researchers have considered the possibility that the sun plays a role in global warming. After all, the sun is the main source of heat for our planet. The NRC report suggests, however, that the influence of solar variability is more regional than global.  The Pacific region is only one example. 

Caspar Amman of NCAR noted in the report that "When Earth's radiative balance is altered, as in the case of a change in solar cycle forcing, not all locations are affected equally.  The equatorial central Pacific is generally cooler, the runoff from rivers in Peru is reduced, and drier conditions affect the western USA." 

Raymond Bradley of UMass, who has studied historical records of solar activity imprinted by radioisotopes in tree rings and ice cores, says that regional rainfall seems to be more affected than temperature.  "If there is indeed a solar effect on climate, it is manifested by changes in general circulation rather than in a direct temperature signal."  This fits in with the conclusion of the IPCC and previous NRC reports that solar variability is NOT the cause of global warming over the last 50 years.

Much has been made of the probable connection between the Maunder Minimum, a 70-year deficit of sunspots in the late 17^th-early 18th century, and the coldest part of the Little Ice Age, during which Europe and North America were subjected to bitterly cold winters.  The mechanism for that regional cooling could have been a drop in the sun’s EUV output; this is, however, speculative.

The yearly averaged sunspot number for a period of 400 years (1610-2010). SOURCE: Courtesy of NASA Marshall Space Flight Center.

Dan Lubin of the Scripps Institution of Oceanography pointed out the value of looking at sun-like stars elsewhere in the Milky Way to determine the frequency of similar grand minima. “Early estimates of grand minimum frequency in solar-type stars ranged from 10% to 30%, implying the sun’s influence could be overpowering.  More recent studies using data from Hipparcos (a European Space Agency astrometry satellite) and properly accounting for the metallicity of the stars, place the estimate in the range of less than 3%.”   This is not a large number, but it is significant. 

Indeed, the sun could be on the threshold of a mini-Maunder event right now.  Ongoing Solar Cycle 24 is the weakest in more than 50 years.  Moreover, there is (controversial) evidence of a long-term weakening trend in the magnetic field strength of sunspots. Matt Penn and William Livingston of the National Solar Observatory predict that by the time Solar Cycle 25 arrives, magnetic fields on the sun will be so weak that few if any sunspots will be formed. Independent lines of research involving helioseismology and surface polar fields tend to support their conclusion. (Note: Penn and Livingston were not participants at the NRC workshop.)

“If the sun really is entering an unfamiliar phase of the solar cycle, then we must redouble our efforts to understand the sun-climate link,” notes Lika Guhathakurta of NASA’s Living with a Star Program, which helped fund the NRC study. “The report offers some good ideas for how to get started.”

This image of the Sun's upper photosphere shows bright and dark magnetic structures responsible for variations in TSI. SOURCE: Courtesy of P. Foukal, Heliophysics, Inc.

In a concluding panel discussion, the researchers identified a number of possible next steps.  Foremost among them was the deployment of a radiometric imager.  Devices currently used to measure total solar irradiance (TSI) reduce the entire sun to a single number:  the total luminosity summed over all latitudes, longitudes, and wavelengths.  This integrated value becomes a solitary point in a time series tracking the sun’s output.

In fact, as Peter Foukal of Heliophysics, Inc., pointed out, the situation is more complex.  The sun is not a featureless ball of uniform luminosity.  Instead, the solar disk is dotted by the dark cores of sunspots and splashed with bright magnetic froth known as faculae.  Radiometric imaging would, essentially, map the surface of the sun and reveal the contributions of each to the sun’s luminosity.  Of particular interest are the faculae.  While dark sunspots tend to vanish during solar minima, the bright faculae do not.  This may be why paleoclimate records of sun-sensitive isotopes C-14 and Be-10 show a faint 11-year cycle at work even during the Maunder Minimum.  A radiometric imager, deployed on some future space observatory, would allow researchers to develop the understanding they need to project the sun-climate link into a future of prolonged spotlessness.

Some attendees stressed the need to put sun-climate data in standard formats and make them widely available for multidisciplinary study.  Because the mechanisms for the sun’s influence on climate are complicated, researchers from many fields will have to work together to successfully model them and compare competing results.  Continued and improved collaboration between NASA, NOAA and the NSF are keys to this process.

Hal Maring, a climate scientist at NASA headquarters who has studied the report, notes that “lots of interesting possibilities were suggested by the panelists.  However, few, if any, have been quantified to the point that we can definitively assess their impact on climate.” Hardening the possibilities into concrete, physically-complete models is a key challenge for the researchers.

Finally, many participants noted the difficulty in deciphering the sun-climate link from paleoclimate records such as tree rings and ice cores.  Variations in Earth’s magnetic field and atmospheric circulation can affect the deposition of radioisotopes far more than actual solar activity.  A better long-term record of the sun’s irradiance might be encoded in the rocks and sediments of the Moon or Mars.   Studying other worlds might hold the key to our own.

The full report, “The Effects of Solar Variability on Earth’s Climate,” is available from the National Academies Press at http://www.nap.edu/catalog.php?record_id=13519.

Author: Dr. Tony Phillips |Production editor: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

 

 
--- --- ---

[Sveinn Atli Gunnarsson, 9.2.2014 kl. 15:26]

Tek undir með Brynjólfi - las þessa grein í Bændablaðinu í gær og fékk það á tilfinninguna að blaðamaður væri helst til mikið að leggja þeim félögum Trausta og Páli orð í munn. Reyndar lagði hann fleirum orð í mun, m.a. Lockwood (sem ekki hefur spáð kólnun, þó svo að sólin hugsanlega leggist í dvala). Svo í lokin fór blaðamaður helst til vítt um í persónulegum bollaleggingum um hugsanlega kólnun.

Ætli ég sendi honum ekki línu við tækifæri og spyrji hann aðeins út í þessa grein og þær persónulegu skoðanir sem hann viðrar þarna.

Eftirfarandi færsla af loftslag.is á vel við varðandi þessa grein í bændablaðinu, Um yfirvofandi Litla Ísöld

[Ágúst H Bjarnason, 9.2.2014 kl. 19:36]

Sæll Sveinn Atli.

Sjálfur yrði ég allra manna fegnastur ef í ljós kemur að minnkandi sólvirkni nái ekki að valda kólnun á næstu áratugum. Það yrði auðvitað hið besta mál. Við skulum lifa í voninni og vera bjartsýnir. Ég ætla að leyfa mér það, jafnvel þó ég sé ekki alveg viss...

[Hilmar Hafsteinsson (IP-tala skráð) 9.2.2014 kl. 22:27]

Það er fallega hugsað af Sveini Atla Gunnarssyni að áforma að senda blaðamanni Bændablaðsins línu. Vonandi leyfir hann okkur að fylgjast með skrifunum.

Það er hins vegar engin furða að íslenskir bændur séu orðnir uggandi um veðráttuna eftir tvo harðindavetur í röð með tilsvarandi heybönnum og fjárfelli.

Það er athyglisvert að Trausti Jónsson hefur einmitt birt eftirfarandi línurit sem sýnir glögglega kólnandi veðurfar á Íslandi frá og með 2002:

> http://trj.blog.is/blog/trj/image/1216840/

[Sveinn Atli Gunnarsson, 10.2.2014 kl. 13:12]

Svona til að árétta það, þá hefur ekkert kólnað í heiminum og að hnattræn hlýnun hefur ekki stöðvast heldur, eða eins og Ágúst fullyrðir í pistlinum:

það hefur þó ekki hlýnað það sem ef er þessari öld [Ágúst H. Bjarnason]

En hnattræn hlýnun hefur ekki stöðvast, sjá t.d. myndband í eftirfarandi færslu, Engin pása í hnattrænni hlýnun! Þetta er þó fullyrðing sem stundum er haldið á lofti, þrátt fyrir augljós merki um annað.

[Höskuldur Búi Jónsson, 10.2.2014 kl. 15:22]

Eitt er pottþétt rangt við þessa grein, er þó bara búinn að lesa nokkrar málsgreinar. Þar er rangt farið með það sem Richard Harrison sagði (þ.e. frá "Þar sagði Harrison:.. [langur texti sem er mikið til rangt farið með].. þegar Maunder Minumum var að byrja, sagði Harrison.") - prófið bara að bera saman frétt bændablaðsins og BBC. Óþolandi hvernig vinnubrögð fjölmiðla eru orðin. En ég ætla að lesa þetta betur yfir í kvöld og sjá hvað stendur þarna í heild - en þeir vísindamenn sem halda því fram að það megi búast við kólnun eru fáir - sjá Um yfirvofandi Litla Ísöld

[Ágúst H Bjarnason, 10.2.2014 kl. 17:18]

Bestu þakkir fyrir heimsóknina félagar og hugulsemina. Mér þykir ósköp vænt um hughreystinguna. Ég hef sem sagt ekkert að óttast stöðnun, hvað þá kólnun, sé framundan!  Frábært.   Þetta hafa þá bara verið óþarfa áhyggjur hjá mér...

Við skulum bara allir vera sallarólegir og áhyggjulausir.

---

 

[Hilmar Hafsteinsson (IP-tala skráð) 10.2.2014 kl. 17:53]

Auðvitað þurfa Íslendingar ekki að efast um "undirliggjandi hnatthlýnun"(!)

Félagsvísindamaðurinn (verðandi) Sveinn Atli Gunnarsson er alveg með þetta á hreinu: "Svona til að árétta það, þá hefur ekkert kólnað í heiminum og að hnattræn hlýnun hefur ekki stöðvast heldur..." Jarðvísindamaðurinn Höskuldur Búi Jónsson er líka alveg viss: "...en þeir vísindamenn sem halda því fram að það megi búast við kólnun eru fáir".

Þýskir vísindamenn efast ekki um líkurnar á hnattkólnun:

> http://www.eike-klima-energie.eu/news-cache/lassen-sich-zukuenftige-erdtemperaturen-berechnen/

Bandarískir vísindamenn efast ekki um líkurnar á hnattkólnun:

> http://www.dailymail.co.uk/news/article-2415191/And-global-COOLING-Return-Arctic-ice-cap-grows-29-year.html

> http://www.globalresearch.ca/global-cooling-is-here/10783

Rússneskir vísindamenn efast ekki um líkurnar á hnattkólnun:

> http://www.forbes.com/sites/peterferrara/2013/05/26/to-the-horror-of-global-warming-alarmists-global-cooling-is-here/

Hér má finna ítarlega samantekt um efnið:

> http://isthereglobalcooling.com/

Árið 2013 var gefin út a.m.k. 71 ritrýnd grein þar sem vísindamenn sýna fram á að það sé >sólin< en ekki "hnatthlýnun af manna völdum" sem stjórni veðurfari á jörðu:

> http://hockeyschtick.blogspot.com/2014/01/71-new-papers-reported-in-2013.html?spref=tw

Að lokum er hér athyglisverð tölfræði sem sýnir kólnunina í Bandaríkjunum á öldinni á sláandi hátt - tveir þriðju hlutar Bandaríkjanna snævi þaktir 7. febrúar 2014:

> https://climatism.wordpress.com/tag/global-cooling/

[Höskuldur Búi Jónsson, 10.2.2014 kl. 22:11]

Hilmar og fleiri - endilega sýnið spádómshæfileika ykkar og spáið um hitastig þessa árs - verður þetta ár kaldara en síðasta ár eða heitara?
Sjá hér 2013 &#150; enn eitt hlýtt ár og hnatthitaspámeistari ársins 

[Ágúst H Bjarnason, 11.2.2014 kl. 11:10]

Síðustu öld lauk 31. desember 2000. Ný öld hófst 1. janúar 2001. 

(Sumir héldu upp á aldamótin í lok árs 1999 en það er stærðfræðilega rangt eins og flestir ættu að vita).

Áhugavert er að skoða allt tímabilið sem liðið er af þessari öld, þ.e. frá ársbyrjun 2001. Þ.e. yfir 13 heil ár.

Skoðum HADCRUT4 GLOBAL MEAN.  

Ferillinn er teiknaður frá árinu 1990 en leitnilínan (summa minnstu kvaðrata) frá ársbyrjun 2001 til dagsins í dag.

Eins og sjá má, þá hallar rauða línan aðeins niðurávið.  Það gefur til kynna að ekki hafi hýnað það sem af er þessari öld.

Það má auðvitað segja að frekar hafi kólnað á þessu tímabili, en það er svo örlítið að það er ekki marktækt.

Þetta segir okkur auðvitað ekkert um næstu ár, en svona var þróunin frá aldamótunum.

[Ágúst H Bjarnason, 11.2.2014 kl. 11:12]

Skoðum nú sama feril yfir síðustu 10 ár, þ.e. frá 2004.

Nú er það ótvírætt að rauða línan hallar niðurávið.

 

[Ágúst H Bjarnason, 11.2.2014 kl. 11:45]

Hér er svo safn 7 hitaferla.

Hér hefur verið leitað að lengstu leitnilínum (linear trend) sem sýna ekki hlýnun. (WTI ferillinn er meðaltal HADCRUT3, GISTEMP, UAH, RSS).

Leitnilínurnar eru mislangar eins og við var að búast.

Í eftirfarandi lista er árinu skipt í 10 hluta.

HADCRUT3 frá 1997,4
GISTEMP frá 2001,66
WTI frá 2000,9
HADSST3 frá 2000,9
HADCRUT4 frá 2000,9
RSS frá 1996,66
UAH frá 2005

[Ágúst H Bjarnason, 11.2.2014 kl. 12:13]

Þeð er þó rétt að taka fram að varasamt er að fara aftar í tíma en til u.þ.b. 2001 vegna hinnar miklu sveiflu upp 1998 og síðan niður um 1999-2000.  HADCRUT3 og RSS leitnilínurnar teygja sig aftur fyrir þessa sveiflu.

[Höskuldur Búi Jónsson, 11.2.2014 kl. 12:18]

En Ágúst, hvað gerist ef þú skoðar 20-30 ár - eins og eðlilegt er í kerfi sem hefur svona miklar náttúrulegar sveiflur?

[Sveinn Atli Gunnarsson, 11.2.2014 kl. 12:34]

Þú veist væntanlega að hiti getur safnast fyrir á fleiri stöðum en í andrúmsloftinu Ágúst. Það er ekki heldur hægt að verja svona sérval gagna eins og þú notar til að sýna fram á mál þitt - það er kallað "cherry picking" á ensku og er ekki talin góð latína meðal þeirra sem aðhyllast vísindalegar aðferðir.

En allavega, staðreyndin er sú að flest öll árin eftir 2000 eru meðal 10 hlýjustu ára síðan mælingar hófust, reyndar er eina árið sem nær að komast á listann, fyrir 2000, er árið 1998. Þar fyrir utan þá er hlýnun sjávar og bráðnun jökla og hafís líka partur af jöfnunni sem þú virðist ekki taka með í dæmið Ágúst - þú gætir lært af því að skoða myndbandið sem ég vísað á hér að ofan, geri það kannski aftur í tilefni dagsins ;)

Engin pása í hnattrænni hlýnun!

Með bestu kveðju,

Sveinn Atli

[Ágúst H Bjarnason, 11.2.2014 kl. 12:51]

Þá sést auðvitað allt annað, en við erum bara að skoða hvort og hve löng stöðnun undanfarið hefur verið í breytingu á hitastigi.  Leitnilínurnar eru þess vegna miðaðar við það, og tímabilið stillt þannig af að þær séu hvorki fallandi né rísandi.

Sem betur fer, að mínu mati, hlýnaði vel á síðustu öld. Það er óumdeilt. 

Sjálfur hitaferillinn hér að ofan er hafður frekar stuttur til að leitnilínan sjáist betur.

Hér er HADCRUT4 frá árinu 1850.  Þarna sést greinilega að ámóta hlýnun varð á síðustu öld á tveim álíka löngum tímabilum: ca 1920-1945  og ca 1980-2000.  Síðan má sjá nokkur tímabil þar sem einhver kólnun hefur átt sér stað.

Það má auðvitað leggja leitnilínu yfir allt tímabilið, en hvað orsakaði hlýnunina ca 1920-1945?

[Ágúst H Bjarnason, 13.2.2014 kl. 15:22]

Svo má skoða HADCRUT3 Global  frá ársbyrjun 2001, þ.e. öll árin sem liðin eru af 21. öldinni:

Græni ferillinn er útreiknuð leitnilína (best fit). Ferillinn hallar greinilega niðurávið.