Ljóð í tilefni fyrirlesturs Al Gore

Í hádeginu barst mér eftirfarandi kveðja með tölvupósti frá frænda mínum sem fór að hlusta á Al Gore í Háskólabíó i morgun.

Þess má geta að höfundurinn er ungur skynsamur maður með doktorsgráðu í verkfræði. 

 

Sæll frændi,
 

Í dag ég fór að hlusta á heimsfrægan mann.

Hann boðaði sitt erindi og lýðurinn fann

að hörmung á oss dyndi er Heljar- fetum slóð

og heimur myndi farast ef værum ekki góð.

Og allt var þetta gulltryggt og engum vafa háð

og efasemdir tilgangslausar –jafnvel heimskuráð.

En ég er nú svo heimskur, og hugsi eins og þú

og hneigist ekki alveg að kaþólskri trú.

Ég líkt og þú og fleiri þeirrar spurningar spyr

er spekingur einn reyndar hér orðaði fyrr:

“Hverju reiddust goðin er hraunið forðum brann?”

 

                                                                           Vandráður Torráðsson, 8. apríl 2008
 

                                                                                         

Þróun sem hægt er að stöðva

Athugasemdir

[Ragnar Ágústsson, 8.4.2008 kl. 14:38]

Frábær kveðskapur

[Ívar Pálsson, 8.4.2008 kl. 15:01]

Hvernig ætli færi, ef við hlýddum kalli Gore?

Haftastefnan inn, en út með kjark og þor.

Horfin tækifæri en tannlaus gangnabor

Titringur í heimi, sem hálfur félli úr hor

[Rúna Guðfinnsdóttir, 8.4.2008 kl. 16:28]

Gaman að fá svona flotta kveðju

[Ása Hildur Guðjónsdóttir, 8.4.2008 kl. 21:01]

cool

[María Björg Ágústsdóttir, 9.4.2008 kl. 09:13]

Já og nú er blessaður snjórinn kominn til okkar aftur. :) Gore að þakka? ;)

[Ágúst H Bjarnason, 9.4.2008 kl. 09:27]

Keep cool