Góð grein Kolbrúnar: »Ætlarðu að segja af þér?«...

Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar einstaklega góða grein í Morgunblaðið 26. ágúst. Ég er svo hjartanlega sammála, að ég tek mér bessaleyfi og birti hana alla hér fyrir neðan. Vona að mér fyrirgefist að biðja ekki um leyfi. Ábyrgðarmaður þessa pistils þakkar Kolbrúnu fyrir einstaklega góða grein. 

 

 

 "Ætlarðu að segja af þér?"

Þessa dagana eru þeir Íslendingar sem eru sæmilega viðutan sennilega sælastir manna. Þeir vita ekki betur en allt sé í þokkalegu standi og una glaðir við sitt í sínum notalega prívatheimi. Þeir sem eru hins vegar svo óheppnir að vera ekki viðutan, heldur ætíð meðvitaðir um það hvað er að gerast, eiga ekkert skjól í eigin hugarheimi heldur standa berskjaldaðir í miðri orrahríð þar sem engum er hlíft.

Í of langan tíma hefur staðið yfir hér á landi heimskuleg og drepleiðinleg umræða sem nöldrandi og yfirlætisfullir kjaftaskar kalla meitlaða þjóðfélagsumræðu. Í reynd er þetta ekkert annað en ofstækisfullir skrækir hávaðamanna.

Stór hópur Íslendinga er búinn að fá nóg af þeirri neikvæðni og þeim hefndarofsa sem heltekið hefur þjóðfélagið. Í alllangan tíma hefur staðan verið þessi: Allir þeir sem eiga verulegan auð eru taldir vera skúrkar. Vissulega eru skúrkarnir til en langflestir auðmenn hafa ekkert brotið af sér; samt er með reglulegu millibili kastað ónotum í þá.

Þeir einstaklingar sem eru vel launaðir og sinna ábyrgðarstörfum innan fyrirtækja og stofnana eru sömuleiðis litnir hornauga af því þeir hafa það of gott. Þeir sem eru með milljón á mánuði eða meira eru úthrópaðir sem ofurlaunamenn - sem þeir eru auðvitað alls ekki. Þeir eru hins vegar með mjög góð laun.

Ef menn komast klaufalega að orði í fjölmiðlum steypir sér yfir þá hópur hrægamma sem gefa viðkomandi engan frið til að leiðrétta orð sín og útskýra hvað raunverulega var átt við. Þá er gripið til þess að færa menn til í starfi, og friða þannig hrægammana.

Þeir sem leyfa sér svo að hafa sterkar skoðanir, sem eru ekki í takt við meirihlutaálit, fá yfir sig kröfur um að þeir verði reknir úr embætti með skömm. Jafnvel þótt þeir rökstyðji sjónarmið sín.

Nú er ekki lengur talinn tími fyrir tillitssemi og umburðarlyndi. Mannúð er næsta hlægilegt orð og varfærni talin fyrirlitleg. Svo margt hefur farið úrskeiðis á síðustu árum að nú er allt kapp lagt á að hengja menn og enginn sekur skal sleppa. Þess vegna eru allir tortryggðir. Fjölmiðlamenn sem tala við áhrifamenn í þjóðfélaginu, hvort sem um er að ræða stjórnmálamenn, forstjóra eða biskup, eru farnir að spyrja nánast vélrænt sömu lokaspurningar: »Ætlarðu að segja af þér?« Áberandi hneykslunarsvipur færist síðan yfir andlit fjölmiðlamannsins þegar svarið er neitandi.

Þetta þjóðfélag ofsa, dómhörku og múgsefjunar er ekki skemmtilegur vettvangur. Fæstir vilja búa við slíkt ástand, þótt of mörgum þyki gott að baða sig í slíkum forarpytti. Sjálfsagt mun lítil ró færast yfir umræðuna á næstunni. En það er mikilvægt fyrir fólk að muna að engin ástæða er til að taka þátt í þessum ofstopafulla og mjög svo ógeðfellda leik. [e-mail]

 

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 28.8.2010 kl. 01:10]

Þessi grein er nú alveg sæmilega yfirlætisfull, dómhörð og hávaðasöm!Og ekki er hún varfærin.

[Óskar Þorkelsson, 28.8.2010 kl. 04:50]

það kemur fátt af viti frá henni Kollu.. þessi grein var td ekki til þess að bæta það álit mitt

[Magnús Jónsson (IP-tala skráð) 28.8.2010 kl. 06:20]

Gott hjá Kollu að begmála Davíð svona vel. Hann er eini maðurinn með viti.

[Vilborg Runólfsdóttir (IP-tala skráð) 28.8.2010 kl. 07:04]

Tek undir með þér Ágúst, það eru fleiri litir í umræðu hennar en svart/hvítir. Vönduð grein. Hún á skilið hrós í hnappagatið.