Dr. Nils Axel Mörner segir í nýju viðtali að sjávarborð sé ekki að hækka

 

 

Í nóvember 2004 hélt  Dr. Nils-Axel Mörner prófessor við Háskólann í Stokkhólmi erindi í Háskóla Íslands sem nefndist Heimskautin,  hafið og framtíðin.  Erindið var á vegum Félags íslenskra veðurfræðinga. Myndin er frá þeim fundi.

Erindið var þannig kynnt á vef Háskólans:

Heimskautin,  hafið og framtíðin. Nils-Axel Mörner prófessor við Háskólann í Stokkhólmi. Mánudaginn 8. nóvember, kl. 12.00 - Í Lögbergi (stofu 103).

Hefðbundinn skilningur manna á hlýnun andrúmsloftsins gerir ráð fyrir að hún  muni leiða til bráðnunar á ísbreiðum heimskautanna og hækkandi stöðu sjávar.  Hverjar eru vísbendingarnar sem styðja þetta mat? Er hugsanlegt að almenningur  sé afvegaleiddur um þessi mál? Nils-Axel Mörner prófessor við Stokkhólmsháskóla  og víðkunnur sérfræðingur í jarðfræði kvartertímabilsins og landmótunarfræði mun  fjalla um þessi álitaefni á fundi á vegum Félags íslenskra veðurfræðinga mánudaginn  8. nóvember 2004. Mörner var formaður nefndar um breytingar á sjávarhæð og þróun  strandsvæða, sem starfar á vegum International Association of Quaternary Research,  á árunum 1999-2003. Hann mun gagnrýna líkön sem spá fyrir um hækkun sjávar og nota  til þess rannsóknargögn víða að úr heiminum.

Fyrir fáeinum dögum birtist mjög opinskátt viðtal við Mörner.

Viðtalið nefnist Claim That Sea Level Is Rising Is a Total Fraud, og birtist 22. júní í EIR Economics.

Viðtalið er hér sem Acrobat skjal eins og það birtist í tímaritinu Executive Intelligence Review, en hér hefur það verið sett á vefsíðu.

Vonandi fer enginn úr límingunum við lesturinn, en margir munu verða öldungis hlessa. Ég hef enga sérstaka skoðun á málinu, en þykir rétt að koma þessu á framfæri. Ég hef ekki nokkurt vit á haffræði og aldrei fyrr heyrt um EIR.  Ég hlustaði aftur á móti á fyrirlestur Nils Axels 2004.

Um hverja er Nils-Axel Mörner svona harðorður?:
That is terrible! As a matter of fact, it is a falsification of the data set. Why? Because they know the answer. And there you come to the point: They “know” the answer; the rest of us, we are searching for the answer. Because we are field geologists; they are computer scientists. So all this talk that sea level is rising, this stems from the computer modeling, not from observations. The observations don't find it!

 

Sjá meira eftir Nils-Axel Mörner hér á vef breska þingsins.

 

The Great Global Warming Swindle í RÚV annað kvöld - 19. júní

Í byrjun mars s.l. var hér á bloggsíðunni kynnt kvikmyndin The Great Global Warming Swindle.

Myndin hefur vakið gríðarmikið umtal, enda málið funheitt. Þessi mynd verður sýnd í  Sjónvarpinu (RÚV) annað kvöld 19. júní  kl. 20:55. Myndin kallast í kynningu RÚV  "Er hnatthlýnunin gabb? The Great Global Warming Swindle".   Hugsanlega er þetta eitthvað stytt útgáfa.

Sjá bloggið um þessa mynd frá 10. mars: The Great Global Warming Swindle. Áhugaverð kvikmynd sem frumsýnd var fyrir skömmu.  Umræður urðu töluverðar í athugasemdum, og einnig í athugasemdum um bloggið Afkolun jeppaeiganda

Það má einnig benda áhugasömum á aðrar kvikmyndir í sama dúr sem kynntar hafa verið á blogginu: Doomsday Called Off og Climate Catastrophe Cancelled. Tvær áhugaverðar kvikmyndir um loftslagsbreytingar.

Á blogginu er einnig fjallað um kvikmynd Al Gore, An Inconvenient Truth, sem einnig hefur valdið heitum umræðum. Sjá hér.  Myndin sem sýnd verður í RÚV 19. júní er einmitt andsvar allmargra vísindamanna við mynd Al Gore.  

Það er sjálfsagt að kynna sér málið frá öllum hliðum, og hafa ánægju af, hvort sem maður er sammála eða ekki.

Vefsíðan http://www.greatglobalwarmingswindle.co.uk er helguð kvikmyndinni.

Það skyldi þó ekki vera að svona kvikmyndir valdi meiri hnatthlýnun en CO2? Að minnsta kosti verður allmörgum æði heitt í hamsi .

Skógrækt áhugamannsins

Hvað ungur nemur gamall temur, segir máltækið. Bloggarinn var svo lánsamur að eiga þess kost að starfa við skógrækt í nokkur sumur á unglingsárunum. Á myndinni má sjá hann ásamt vinnufélögunum í Austmannabrekku í Haukadal um 1960, en hann situr þar efst. Í baksýn er Laugafell sem er rétt við Geysi, sem sjá má glitta í á myndinni ásamt Íþróttaskóla Sigurðar Greipssonar þar sem nú er Hótel Geysir. Takið eftir að enginn skógur sést, fyrir utan nokkrar birkihríslur. Þarna er nú kominn gríðarmikill skógur með háum trjám.

Byrjað var á því að grisja birkikjarrið með kjarrsög. Kjarrsögin líkist  vélorfi, nema í stað bandspottans sem klippir grasið er hjólsagarblað. Bloggarinn er einmitt með ólarnar sem héldu uppi kjarrsöginni spenntar um axlir. Gerðar voru langar rásir í birkikjarrið upp eftir fjallshlíðinni með um 2ja metra millibili. Síðan var gróðursett í rásirnar, ýmist með skógræktarhaka eða bjúgskóflu. Plöturnar voru í búntum og berróta, en ekki í fjölpottabökkum eins og algengast er í dag.

Við gróðursettum í akkorði, eins og það var kallað. Mikill hugur var í mönnum og unnið langt fram á kvöld, enda náðu menn að planta vel yfir 1000 plöntum á dag, þ.e. hver og einn. Launin voru heldur hærri en jafnaldrar okkar fengu í almennri verkamannavinnu, og puðið örugglega miklu meira.

Þó mikið væri unnið í Haukadal, þá var einnig töluvert puðað í Heiðmörk og Skógræktarstöðinni í Fossvogi. Á þessum þrem sumrum lærðu menn mikið um skógrækt, grisjun, áburðargjöf og uppsetningu girðinga.  Líkaminn stæltist og útveran var mikil og holl.

Varla hefur bloggarann grunað þegar hann sat hugsi í Austmannabrekku að hann væri farinn að puða aftur fjórum áratugum síðar á eigin landi þar skammt frá. Fáeinir hektarar sem biðu óþreyjufullir eftir því að verða klæddir skógi. Reyndar vill svo til að landskikinn er á myndinni í beinni línu lárétt fyrir framan höfuð hans. Svosem tvær eða þrjár höfuðbreiddir. Kanski var hann að dreyma eitthvað í þeim dúr.  Segja má að sagan endurtaki sig, því réttum fjórum áratugum eftir að myndin var tekin var aftur hafist handa við að girða, græða upp, planta og bera á. Næstum á sama stað og nú er sprottinn fullvaxinn skógur, skógur sem hann gerði með eigin höndum.

Fyrir fáeinum árum var verið að grisja í Austmannabrekku. Þetta voru engin smá tré. Gamli skógarrefurinn stóðst ekki mátið og taldi árhringina. Viti menn, þetta gátu verið litlu berróta plönturnar sem hann plantaði um 1960 ásamt félögum sínum. Undarleg tilfinning liðaðist um kroppinn.

Fjöldi Íslendinga dundar sér við að setja niður plöntur sér til ánægju, enda fátt sem veitir jafn mikla gleði. Tilgangurinn er ekki að rækta nytjaskóg, heldur að bæta land sem oft hefur farið illa, meðal annars vegna ofbeitar. Skógurinn veitir skjól og fuglarnir þyrpast að. Opið stormasamt land breytist í skjólgóðan unaðsreit. Ekki sakar ferska loftið og hreyfingin sem stælir líkama kyrrsetumannsins.

Hvað ungur nemur gamall temur, segir í upphafi. Hér má sjá tvær hörkukonur aðstoða við gróðursetninguna. Önnur kynslóð tekin til starfa. María Björg Ágústsdóttir var í íslenska kvennalandsliðinu í knattspyrnu, en Julie Chu silfurverðlaunahafi á Ólympíuleikjunum 2002, 2010 og 2014 og bronsverðlaunahafi 2006. Báðar voru vinkonurnar í sumarleyfi frá námi við Harvard þegar myndin var tekin. Ekki er amalegt að fá svona hjálp .

 

Það er auðvitað alveg ljóst, að afköstin, þegar verið er að dunda við áhugamannaskógrækt, eru ekki nema brot af afköstum atvinnumanna.

Bloggarinn afkastaði vel yfir 1000 plöntum á dag á unglingsárunum, en það þykir honum í dag mátulegur skammtur yfir sumarið. Auðvitað er ekki nóg að koma plöntunum í jörð. Alls konar stúss fylgir að sjálfsögðu, en það eykur bara ánægjuna. Á myndinni má sjá 400 plöntur bíða þess óþreyjufullar að komast í jörð, en bak við þær eru bakkar undan um 2000 plöntum.

Sjálfsagt er fátt sem kennir manni þolinmæði eins vel og gróðursetning trjáplantna í íslenskri náttúru.

Plönturnar eru viðkvæmar og þarf að hlúa vel að þeim í æsku, alveg eins og mannfólkinu. Þeim veitir ekki af hollri fæðu og þurfa áburðargjöf fyrstu árin. Stundum koma vorhret sem fara illa með litlu greyin, en flest komast þó á legg um síðir. Þegar þau hafa náð manni í hné finnst manni að kominn sé vísir að skógi. Ekki ósvipuð tilfinning og þegar litlu börnin læra að ganga.  Stærstu trén eru nú orðin um mannhæðar há, þó flest séu ennþá verulega minni.

Á unglingsárum plantaði bloggarinn líklega einhverjum fáum tugum þúsunda, en um fimmþúsund á undanförnum árum.

Vefsíðan www.kolvidur.is segir mér að ég þurfi að gróðursetja 60 tré á ári til að friða samviskuna. Hvað ætli ég sé búinn að kolefnisjafna fyrir mörg ár?